و چنان بی تابم ، که دلم می خواهد ...
چه کسی باور کرد جنگل جان مرا ؟و چنان بی تابم ، که دلم می خواهد ...
چه کسی باور کرد جنگل جان مرا ؟یک نقطه بیش فرق "رحیم" و "رجیم" نیست
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنندتا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
پوشانده‌اند "صبح" تو را "ابرهای تار"
تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند
یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند
ای گل گمان مبر به شب جشن می‌روی
شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند
یک نقطه بیش فرق "رحیم" و "رجیم" نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه است که قربانی‌ات کنند
دلـم بـرایـت تنـگ مـی شـود گـاهی
وقتی اشک سرازیر می شود گاهی
آسمـان تیـره و تـار مـی شود گاهی
نـشستـه ام تـنهـا کنـار سـایـه ای و
دلـم بـرایـت تنـگ مـی شـود گـاهی
