و چنان بی تابم ، که دلم می خواهد ...
چه کسی باور کرد جنگل جان مرا ؟و چنان بی تابم ، که دلم می خواهد ...
چه کسی باور کرد جنگل جان مرا ؟آره ! دهنم بوی شیر میده !
خسته ام ...
از این زندگی مسخره ... یعنی هیچ خوشی نیست ؟ دریغ از یک نقطه نور ...
آسمون دلم رو وقتی شبا نگاه می کنم دلم می گیره ... تو شبام ستاره نیس !
نه جرات خودکشی دارم نه می تونم این وضع رو تحمل کنم ... آی خدا ببین بریدم !!! من آسمونی نیستم معنی اینا رو بفهمم ، بسه ...
شدم سنگ زیر آسیاب ... خرد میشم و از بین میرم اما دم نمی زنم !
خسته ام ... به کسی نیاز دارم که خودمو باهاش تقسیم کنم ! کوله بار تنهایی و غم هام اونقدر سنگین شده که نمیتونم اونو به دوش بکشم ...
آره ! دهنم بوی شیر میده ! بی خیال ...
حرفای خدا (۶)
____________________________________
چـه خیـال
کـرده ای ؟!
من مهربان تر
از آنـم که تـو را
بـبخـشـم ، بـعـد
رســوایــت کــنم .
____________________________________
حرفای خدا (۵)
____________________________________
بــیـــــش
از ایــــــــن
آزارم مــــده
و بـــه روزگـار
نـاسـزا مگـو ...
روزگـــار مــنــم !
____________________________________
حرفای خدا (۴)
____________________________________
کـــــــــــاش
مـیـدانــسـتـی
کــه اگــر وجـبــی
بـه سـوی من بیایی
به اندازه ی دو گام بلنـد
به سویت نزدیک می شوم
و هرگاه
دوگام بلند
به سوی من
برداری به قدر
تاختن اسبی به
سویت خواهم شتافت !
____________________________________
حرفای خدا (۳)
____________________________________
و مــــــن
هـمنشـیــن
تـوام ثــانـیـه ای
کـه در فکــر مـنـی !
____________________________________
حرفای خدا (۲)
____________________________________
در نعمت و سلامت
بـــه یـــادم بـــاش در
سخـتـی و تـنهـایـی به
یــــادت خــواهــــم بــــود
____________________________________
حرفای خدا (1)
تو چند تا پست آینده می خوام از حرفای خدا بگم که با ما حرف زده ...
____________________________________
بـــر مـن پـــشـت کـرده ای
در حالی که اگر می دانستی
چـــقـــدر دوســـــتــــت دارم
و چــقـــدر چــشــــــم بـــــراه
آمـدنـت هـستـم بند بند وجـودت
از شدت شــوق پاره می شــــد !
____________________________________
خدا از این با معرفت تر ؟ که اینجوری با بند خودش حرف زده ...
چقدر بی حیا ؟!
چقدر بعضی دخترا بی حیا شدن 
این دختر طبقه چهارمی هست ... امروز دوست پسرش اومده بود دم در با پراید
ببین به کجا رسوندن کارو !!!
اصلا به من چه ... ما نه سر پیازیم نه تهش 
تو این دوره و زمونه آدم باید خودشو سفت بچسبه فقط 
خنده بر لب می زنم تـا کس نداند درد مـن
ور نه این دنیا که ما دیدیم خندیدن نداشت
به افتخار با مراماش
سینا تو این همه سال رفیق مثلت پیدا نکردم ... خاکی ! بی غل و قش ...
مثل خودم تنهایی و بریدی از هر چی فامیل 
انگار من و توام و تو منی 
تریپت همونه که باید باشه و تو بند خیلی چیزا که دوست ندارم نیسی ...
نمی دونم منم رفیق خوبی بودم برات یا نه !!! حتی نمی دونم که اینو می خونی یا نه ... که مطمئنم نمی خونی و نمی تونی که بخونی ... چون هیچ کس تو دنیا خبر نداره این وبلاگ واسه کیه ! کدوم مرتضی ؟
اما بعد از این همه سال که دوتامون راه های جدایی رو طی کردیم ... من گرافیک تو کامپیوتر ... من به این یقین رسیدم که رفاقتمون رفاقت نیست برادریه ! می دونی ؟ هر کیو نگاه می کنم یا تو دوران هنرستان باهاش تریپ رفاقت برداشتم یه مشکلی داشت ... مشکل نه یعنی من نتونستم کنار بیام ! اما هرچی فکر می کنم با تو مشکلی نداشتم !
دم هر با مرامه داغ 
تنها می ذارمت و میرم ...
با توام ... آره تو روزگارم رو سیاه کرده بودی ! اما دیگه تموم شد اون روزا
دیگه بهت وابسته نیستم می ذارمت کنار تا تنها بمونی ... اگرچه سخته ترک کردنت اما من می تونم !!!
امروز سومین روزه که ترکت می کنم ، احساس بهتری ندارم اما راضی ام ...
خدا با منه فقط این مهمه فقط همین !!! وقتی مطمئنم یکی از اون بالا هوامو داره دیگه خیالم راحت میشه اگرچه تنهام !
اونقـدر بـی رنگـم کـه شفـافـم !
خیلی وقت بود درباره این ماجرا فکر می کردم ! وقتی تصمیم گرفتم تو وبلاگ دربارش بنویسم اول گفتم بی خیال من نمی خوام از این حرفا بزنم اما بعدش به خودم زور کردم که بنویسم
تو جریان انتخابات من کاملا بی طرف بودم ... از هر دو طرف تنفر داشتم ... نه الان از وضع فعلی راضی هستم نه از این جنبش سبز خوشم میاد ! درباره فقر عمومی و کثافت کاری های موجود که داره انجام زیاد حرف نمی زنم َ چون همه می دونیم ... اما می خوام درباره این سبز بازی و این سوسول بازیا حرف بزنم که واقعا هر بار بهش فکر می کنم حالم بد میشه ...
داداش من آبجی من این چه کاریه ؟ رفتین ریختین تو خیابونا ... سبز رو بستین به دست و شعار دادین آخرش چی شد ؟ بجز اینکه چند نفر کشته شدن ! 
خدا وکیلی چی شد ؟
فکر کردین می تونین رژژیم رو برگردونین ؟ با حمایت هر کسی هم که باشه نمی تونین ... شک نکنین 
ندیدین جریان کهریززک رو چطوری جم و جور کردن ؟ مدرک از اون مستند تر می خواستین ؟
خلاصه اینکه بسه ... به هیچ جا نمی رسه این کارا
سـبـز نـیستـم ... اونقـدر بـی رنگـم کـه شفـافـم !
یک نقطه بیش فرق "رحیم" و "رجیم" نیست
از باغ می‌برند چراغانی‌ات کنندتا کاج جشن‌های زمستانی‌ات کنند
پوشانده‌اند "صبح" تو را "ابرهای تار"
تنها به این بهانه که بارانی‌ات کنند
یوسف به این رها شدن از چاه دل مبند
این بار می‌برند که زندانی‌ات کنند
ای گل گمان مبر به شب جشن می‌روی
شاید به خاک مرده‌ای ارزانی‌ات کنند
یک نقطه بیش فرق "رحیم" و "رجیم" نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند
آب طلب نکرده همیشه مراد نیست
گاهی بهانه است که قربانی‌ات کنند
ویندوز سون و دیگر هیچ !
بالاخره بعد از سالیان متمادی از این XP دل کندم 
اما لحظه های آخر که داشتم آخرین Restart رو می دادم یهو بغض گلومو گرفت و مانیتور رو در آغوش کشیدم تا آخرین وداع رو با XP انجام بدم ! 
دور از شوخی XP ویندوزی بود که مدت خیلی زیادی رو بورس بود و هنوزم تو ایران هست تا قیامت
با 3g رم و cpu 5400 dual تو اولین روز که یکبار هنگ کرده Win7 
خدا می دونه چه جریانایی خواهیم داشت با این ویندوز جدید 
آدم اینجا تنهاست !
آدم اینجا تنهاست 
و در این تنهایی ، سایه نارونی تا ابدیت جاری است ! 
به قول محسن می گه که :
تنها نبودم حتی یک دقیقه با تنهایی که بهترین رفیقه
پاورقی :محسن = چاووشی
کابوس تنهایی
شومینه روشنه و من از گرمایی که بهم هدیه می کنه پلکام سنگین شده ...
سیلی سوزناک باد مهیبی شوکه ام می کنه ! چشمام رو باز می کنم و خودم رو وسط یه جنگل پوشیده از برف میبینم !
اونقدر باریده که حتی به سختی میشه راه رفت ... درختا خشکیدن و فقط صدای بادی که بین شاخه ها میپیچه به گوش میرسه ...
راستی اینجا کجاست ؟
م م م من الان باید کنار شومینه خوابیده باشم ! اینحا چیکار می کنم ؟
به دور و برم نگاهی میندازم ، تا چشم کار می کنه سفید پوشه !!!
صدای نفس های سنگین کسی رو پشت سرم احساس می کنم ... قلبم داره از سینم میزنه بیرون ! سریع بر میگردم ... کسی نیست ! 
خدایا دارم دیوونه میشم باز میشونم اما اینبار دستی روی شونم سنگینی کرد ... بر گشتم ! یه پیرمرد با لباسای کهنه و سیاه روبرومه ...
از شدت ترس تمام بدنم می لرزید و عقب عقب می رفتم تا اینکه خوردم زمین ... با فریادم کلاغ ها از روی درخت ها به پرواز دراومدن !
پیرمرد خیلی شکسته بود ... لنگون لنگون اومد جلو و دستشو آورد جلو ، گفت :« نترس ... پاشو »
دستشو گرفتم و پاشدم ... نمی دونم چرا ولی چهرش خیلی واسم آشنا بود ...
گفتم :« تو کی هستی ؟ اینحا کجاست ؟ »
- جای غریبی نیومدی ... باید بشناسی اینجا رو ، حسش رو ، من رو
- چهره شما واسم آشناس
پرید وسط حرف و با یه لبخند تصنعی گفت :« چهرم واست آشناس ؟ من خودتم ... من تجسمی از قلب افسردتم ... اینجا وجودته ... »
همین که جمله آخرش تو گوشم میپیچید همه جا سیاه شد ...
احساس گرما می کردم ... چشمام رو باز کردم ! کنار شومینه از خواب بیدار شده بودم ...
گذشته های سیاه !
گذشته های سیاه حتی بعد از سال ها آدمو به قعر رنج و درد می کشه حتی اگه بخوای فراموشش کنی ...
دوران سیاه زندگی من دوران راهنمایی بود ! 
دورانی که همه ۳ سالشو تو یه مدرسه مثل زندانی گذروندم و فقط به دلیل اینکه از معاون مدرسه خوشم میومد همه نسبت بهم بد گمان بودن ... 
اون سال ها گذشت ...
دیشب صمیمی ترین رفیقم برگشته میگه یادته اون دوران رو آنتن بودی ؟
دلم شکست ولی صداشو هیچکس نشنید !
اول خواستم دفاع کنم و بگم من ؟؟؟ بعد گفتم :« آره یادش بخیر ! »
اونم که دید من ناراحت شدم خودشو زد به اون راه و وانمود کرد شوخی کرده ... اصلا واسم مهم نیست دیگه 
خدا می دونه وقتی اون داره اینجوری میگه بقیه بچه ها چی پیش خودشون فکر میکنن
