و چنان بی تابم ، که دلم می خواهد ...
چه کسی باور کرد جنگل جان مرا ؟و چنان بی تابم ، که دلم می خواهد ...
چه کسی باور کرد جنگل جان مرا ؟کوه درد
دارم با خودم فکر می کنم ، چقدر حالت بدیه که آدم رو هوا باشه ! یعنی سر یه دوراهی باشی و بمونی و گیج بشی بعد با خودت بگی :« حالا باید چیکار کنم »
و چقدر بدتر از اونه که کسایی که دور و برت هستن نتونن و نخوان کمکت کنن هیچ گیجترتم بکنن !
یه وقت هست پیش خودت می گی یا اینوری یا اونوری ... انتخاب میکنی و یه نفس راحت می کشی ! اما چقدر سختی یه عمر زندگیی که توش بخوای وسط وایسی و از خیلی چیزا نگذری !
و چقدر بده وقتی کوه درد باشی و دم نزنی ...
مرتضی جون
خیلی خوبه که صبوری یاد بگیری
قبول نشدن دانشگاه هم آخر دنیا نیست
خودتو تو زندگی قبول کنی یه دنیاست..
یا حق!!!
اره خیلی سخته خیلی سخته سخته
مخصوصا ادمای دور و برت زبونت نفهمن اونموقع دلت چی میخواد؟